عموما مردم واژه تورم را با گران شدن اقلام مصرفی می شناسند و تمام ترس و وحشت جامعه از همین بخش ملموس تورم می باشد. اما این پدیده مخرب اقتصادی مصیبت‌هایی بیشماری را به جامعه ایران تحمیل کرده است.

واقعیت آن است که اقتصاد ما به مدت طولانی و نزدیک به چهار دهه به تورم های دو رقمی عادت کرده است و به شکل اعتیاد آوری به آن وابسته شده است. اگر از این زاویه به موضوع نگریسته شود دلایل بخش بزرگی از نارضایتی‌ها از دولت دکتر روحانی و همچنین معضلات اقتصادی ظهور یافته امروز آشکار می شود چرا که دولت روحانی با مهار تورم این ماده مخدر را از دسترس اقتصاد معتاد ما دور کرده است و به همین دلیل دردهایش آشکار شده است.

برای فهم راحت تر موضوع نمونه هایی ذکر می‌شود:

فرض کنیم فردی با مقداری سرمایه آورده و مبلغ چند برابر تسهیلات کارخانه و یا یک‌ واحد تولیدی را ایجاد می‌کرد و در اثر سوء مدیریت و یا انتخاب غلط زمینه فعالیت ورشکسته می شد. این فرد به علت وجود تورم و در نتیجه افزایش قیمت ملک کارخانه با فروش آن می توانست تمام زیان خود را پوشش داده و سود هم ببرد.

بدترین پیامد این موضوع به فراموشی سپردن مولفه هایی نظیر بهره وری، اصول علمی مدیریت و تحقیق علمی قبل از شروع کار و سرمایه‌گذاری بود و امروز با حذف مخدر تورم و ماده دوپینگی عملاً مشکلات ساختاری این بخش نمایان شده است.

پیامد دیگر این موضوع تبدیل شدن مسکن و املاک به زمینه ای جذاب برای سرمایه گذاری بود چرا که اتوماتیک‌وار و بدون زحمت در اثر تورم ارزش سرمایه شما بدون ریسک افزایش می‌یافت و این خود ضربه مهلکی است بر یک اقتصاد در حال توسعه و نیازمند سرمایه‌گذاری که بخش بزرگی از نقدینگی آن در مسکن و ملک بلوکه شده و از دسترس تولید خارج می‌شود. در این بخش نیز با رکود بازار مسکن که البته موجب نارضایتی فعالان این بخش شده گرچه که بخش زیادی از آن در اثر حباب شکل گرفته در سال‌های قبل می باشد اما بخشی از آن پیامد کاهش کلی تورم می‌باشد که این موضوع از جهت اینکه مسکن را از زمینه های سرمایه‌گذاری خارج ساخته و صرفا به کالای سرمایه‌ای مورد نیاز تبدیل کرده بسیار مثبت است، چرا که اصولاً باید شرایط به گونه‌ای باشد، فقط کسی که نیاز دارد و توان خرید هم دارد مسکن بخرد و یا در جهت بهره مندی از درآمد اجاره بهای آن در این بخش سرمایه گذاری کند نه انکه هرکس پولی داشت که نمی دانست چکار کند خانه ای بخرد و در اثر تورم سال به سال افزایش قیمت داشته یاشد، در حالی که در جوامع توسعه یافته مسکن یک کالای با روند کاهنده ارزش در اثر استهلاک ‌می باشد.

یکی از دیگر زمینه هایی که تورم بالا بر آن تاثیر گذار بوده حوزه بانکداری و سیاست‌های پولی است که بانکها را مجبور به پرداخت نرخ‌های بالای سود می نماید این موضوع در ادامه باعث می‌شود تا عده‌ای به جا‌ی فعالیت‌های مولد اقتصادی که عموما هم پر زحمت و پر ریسک می‌باشند به سپرده گذاری اندوخته خود در بانک اقدام کنند و بانک‌ها نیز به علت پرداخت سود بالا، سود تسهیلات را افزایش دهند که فشار مضاعفی بر تولید هست و از یک سو بانک‌های ما نیز برای در امان ماندن از زیان، خود به سرمایه گذاری در حوزه املاک بپردازند و این تقاضای کاذب حباب قیمتی را شکل دهد.

پس با نگاهی کمی دقیق می‌بینیم که تورم به صورت چند وجهی به اقتصاد آسیب می‌رساند و محدود به تحمل افزایش قیمت توسط جامعه نمی‌شود.

با نگاه به موارد بالا می توان براحتی دلیل رفتار معکوس اقتصادی جامعه ما نسبت به جوامع توسعه یافته پی برد که چرا در حالیکه وقتی در جوامع غربی یک کالایی با افزایش قیمت روبرو می شود مردم از خرید آن امتناع می کنند اما ما برعکس با شروع اولین تکانه تورمی به همان بازار حمله ور می شویم. فرضا اگر امروز تکانه ای در بخش مسکن یا قیمت دلار و یا طلا رخ دهد این بازارها با هجوم مشتریان روبرو می‌شود که موج فزاینده افزایش قیمت را به دنبال دارد چرا که احساس عدم ثبات و عادت به تورم این رفتار را در جامعه شکل داده که سرمایه‌داران برای افزایش سرمایه  و بقیه برای حفظ ارزش دارایی‌های خود اینگونه عمل کنند. و ماراتنی را برای نابود کردن ارزش پول ملی راه بیاندازند

همین عوامل باعث شده تا هر بار خواسته‌ایم از رکود خارج شویم اسیر غول تورم شویم پس بجای فشار بر دولت برای تحریک  مصنوعی بازار که با تورم همراه است بیاییم با تحمل دردهای این ترک اعتیاد با سازماندهی مجدد ساختارهای اقتصادی و توجه ویژه به بحث مدیریت، نیروی انسانی و بهره‌وری یک بار برای همیشه از این تسلسل باطل رکود و تورم خارج شویم؛ با اصلاح ساختارها و حذف قوانین دست و پاگیر و استفاده از شیوه های نوین تولید